FAQET E JETËS.
Përdit ,shkruej faqet e idhta o t’lumnueme t’temes kohë,
për mue çdo ditë asht nji libër ,asht poezi,
nuk shkyj as faqet e idhta t’temes jetë,
kapituj i baj qi nji ditë ti shoh me nostalgji.
Nuk ka gajle , qi aty ruejta e flenë edhe lotët,
ngashërimet e ankthshme t’dalna prej shpirtit,
ka mes atyne faqeve e kapitujve,
ndjenjë ,mirësi e zemër përtej ( limitit ).
Kanjiher ,m’vjen me i shkye disa faqe ,mos me kujtue disa njerëz,
bahem gadi ,po mandej i la e mbushem me shpresë,
e dini pse?! Pse nuk i shkyej e me i hedh përtej si t’pa’vlera ?!
për me i dhanë kuptim faqeve t’tjera m’mbush me njerëz.
Qi unë kam edhe sod m’temen jetë!
njerëz qi due e për ta thuri poezi ,rreshta me mall,
se nër vargjet ,nër poezitë e mija o miq…
kam njerëz qi m’duen pa kushte ,njerëz t’rradhë.
E m’besoni ,se unë n’çdo poezi qi thuri,
shkruej edhe jetën tuej ,jetën e kujt due,
nëpër faqet e poezive t’mija o njerëz !
( jeni edhe juve bashk me mue ).
Përdit ,qi kalon shkruej t’paktën nji poezi,
nuk programoj asgja ,nuk kam plane,
thjesht n’ato faqe ,kapituj asht termi : njeri…
jan kohët e idhta e t’lumnueme ,t’mijat e t’jetës tande.
Mos m’merrni për t’çmendun ,ndoshta edhe jam…!
po kjo jam unë ,ajo Grue qi tesh njihni kaq e thjesht n’shpirt qi shkruen poezi,
e poezija për mue asht : frymë….!
e pa të s’mundem me ba’e kurrsesi.
( për kët nuk shkyej asnji faqe n’kapitujt e mi ).
( ripostim ).
