Fatmir R Gjata:Dardani


Dardani

Sa herë kam zbritur në Prishtinë,

një zë e ndiej kur flet

Shoh malet me dëborë mbi shpinë,

takohen bashkë me retë

E kuvendojnë për kush di çfarë,

janë punë të perëndisë

Ndoshta dhe këngës ja kanë marrë,

për shpirt të Shqipërisë

Ndaj ndiej rreth njëmijë lahuta,

me tel të nderë në hark

Kur dridhen shkëmb e retë e buta,

menduar andej larg

E çelin farë milion bozhure,

zënë skuqin lulen gjak

Në dhe, në gur e nëpër mure,

zënë çelin ca zambakë

E rreh një erë flamur me shkabë,

valëvitet nëpër fushë

Ca gra me trupat plotë plagë

e lidhin shall në gushë

Mes njërëzisë hyj edhe vetë,

gëzuar or Dardanë

Vetëm tanimë besoj vërtetë,

se lotët na u thanë

Se vetëm tash jetojmë të lirë,

sëbashku pa kufi

Harrojmë dhe fjalën lamtumirë,

do kthehem përsëri.