Femra është mrekulli,
Është hyjnesh është perëndi,
Është diellë edhe hënë,
Është nga lulet më të shenjta,
Që të gjithë i marën erë,
Është nënë, grua, motër dhe vajzë,
As kush mos të guxojë ,
Që ta mposhtë e ta nënështroj,
As se merë dot nëpër këmbë,
As ta thyesh dhe ofendoshë
Nuk është lodër që të luash,
Nuk është pronë e as kujt,
Që ta shesësh e ta bleshë
Që ta bësh si të duash,
Femra është një botë e tërë,
Është krijesë e kësaj bote,
Është rrënjë e njerëzimit,
Është një rrënjë e hedhur thellë,
Që e rritë trungun me gjakë
E lidhur me mishë e shpirt,
I hedhë degët në çdo anë,
Edhe botës i jepë jetë,
Pa të, dhe bota s’do sekzistonte,
Është krijesa më e shtrenjt,
Nga gjaku i saj i shenjtë,
Hidhen rrënjë e hidhe degë,
Për të gjithë, është ëngjëlli mbrojtës,
Ti jepë jetë nga gjiri ytë,
Ti jepë jetë nga jeta jote,
Ti jepë shpirt nga shpirti ytë,
Ti jepë jetën pa kursyer,
Ti je perëndia vetë,
Femra lulja e pa parë,
Kur e prekë aromë shpërndanë,
Vargjet për atë s’mbarojën,
Ajo është një botë e tërë,
Në trupin e saj të argjënd,
Ajo mbanë një botë të tërë,
As një herë ajo s’ankohët,
Në këtë botë është superiore,
Është dielli që ngroh dynjanë,
Mbrekulli e mbrekullive,
Mbretëresha mbi mbretërit,
Perëndesh e perëndisë.
