Ishte vonë…
kur hijes së muzgut
ra një yll i vogël.
Një erë, një hukamë
ma ktheu në xixëllonjë…
Renda pas saj
livadhit të fëmijërisë sime
këmbëzbathur nëpër barin e lagësht
me hijen e përhumbur nëpër natë.
Ishte vonë…
Sapo u përndrit mëngjesi
ajo u avit me hapa të butë.
M’u ul në prehër
me bukë në dorë…
E rroka
E përqafova
Luajtëm kukamshehti
Rrungajave hodhëm thërime për zogjtë…
Mblodhëm fije bari për foletë e tyre
Me tubat e cinglave bëmë një zjarr të madh
në grykën e Shpellës së Pëllumbave
në mal.
U freskuam krojeve
U flladitëm lugjeve
Lëshuam vikama në kupë të qiellit
sa u trembën gjinkallat kënduese…
Kaluam nëpër ura
Takuam Kësulëkuqen te pylli i luleshtrydheve
lozëm gjithë shend dhe vrapuam
sa gishtat e këmbëve i gjakuam…
Pastaj u ndamë
Ajo duke qeshur
Unë duke qarë…
