Feraset Pezaku Vladi:Syri i kaltër

(Nga libri “Kuja e laureshës”)

S’e di kur e hape qerpikun

Shekuj a lashtësi,

Me lahutë këngën e përhënur zgjove

Veshur me fustanellë, derdhur në kaltërsi!

Sa sy ranë pré në krelat e valëve,

Sa fjalë u mekën në buzë cicëronësh,

Sa habi janë tretur në erë portokallesh!

Kush erdhi tek ti, të pa e nuk iku i etur

Nga magjia e bukurisë mbetur!

Perlë e ndezur mes xixash të arta

Sofër bujare brigjeve të Sarandës,

Yjet zbresin e buzët lagin

Nga ti marrin dritën e natës.

Para teje dridhet dora piktorit e poetit,

Tek ngjyra e kobaltit derdhet fllad ylberi,

Gdhendesh nëpër vargje e piktura

Me poetikën e shpirtit të Homerit.

Je monument i natyrës,

diamanti kristal i kthjelltësive,

Zilia e qiellit dhe e detit,

Unaza me pesë yje koleksionit të mbretit.

Je djepi i netëve ku përkundet hëna

Bujaria hyjnore e tokës,

Gurra e syve blu

Dhuruar Helenave të botës.