-Fjalët e gjyshes teme,Lena, aqt’mençme ,
Grue t’rradhë sot m’bien ndërmend,
-fjalët e atyne që sot s’jan ma ,
rranjëve tona që i dhanë vlerë gjithçkaje ,ban njerinë.
-Bija jeme ,kije zemrën e madhe e shpirtin e pastër,
-janë këto që kan me t’dhanë : dinjitet ,
vlerë ,e s’kan me ta shue kurrë bukurinë.
……………………………………………………………………
-Ato kohë ,isha e vogël ,e brisht, e shumë si kuptoja….
-për mue nji krijesë ,aq t’pafajshme ato fjalë ishin me peshë ,aq t’mëdhaja.
-Po sot ?! Sot , e di ,i ndjej , se kush jeton me nder e dinjitet ,
-( asht njeri ), e unë ?! Sot ndjeku rrugët e fjalëve , t’saja.
……………………………………………………………………
-Se , mundesh me ken i pasun,tituj plot ,e me pasë gjithçka….
-n’duert e tueja nji botë ,t’pafund pasuni.
-Po kur ke zemrën e ligë e shpirtin e ndyet,
– ske kurrgja ,as nder,as dinjitet ,as ( Bukuri ).
Autore:
