Fole me mua, une do te ulem ketu duke pritur kohen time ne ankth po mbetem,
Nje pritje e prekur, nga numeroj ditet ne pritshmeris po tretem.
Ky ankth i pritjes kur gjumi humbet, dhe naten e zen tishtimit,
Kur ti hesht dita humb qetesin, zerin dua te ndjej te mbush boshekun e shpirtit.
Nje mesazh, nje telefon magjia jote distanzen zvogelon,
Prania ime te duhet se jam nje shoqe dhome, e cdo gje ndryshon.
Mos hesht, nuk lodhem duke te degjuar,
Sepse zeri jote me bene te kuptoj se dhe ti nuk je vetem duke me menduar.
Mendon se zeri prek ajrin sempre eshte ajer e fjalet jane kote?
Ajer plote me ty, frymemarrjen te ndjej te mi pushosh keto lote.
E di qe zemra sa ste please nga dhimbja, lerme te tres zemerimin,
Asnje e fshehte mos te jete largo dyshimin.
Hidherimet ler ti mbaj un, te te jap vetem gezimin,
Pres si nje frute I papjekur I hidhur qe do kohen e vete ta jap embelsimin.
Zeri ka shpirtin e vet, ai te mbush abstraktin,
Fole me mua, un do te jeme abstrakti qe do te mbushem me zerin tend, e ne perjetesi jame me kontaktin..
