Fryn era e mesnatës…Vladimir Bizhga


Unë

nuk e di

se ëmbëlsi

e hidhur,

mizore,

Gjuan

drita

juaj

e shenjte

Mbi mua,

në cilin

krah

torturën

te mbaj.

Tek buzët

e tua

Shpervjel

si lulëkuqe

Me parfum

parajse,

qetësuese,

si me helenen,

e Trojës,

Për shpirtin

Emocion

fatale.

Sikur

dhe portat

e ferrit ,

te shemb,

asnjë

filtër

I rrezikshme

Te me ndal,

nuk mund.

Për të prere

TE mijat

dëshira,

duhet

galaktikat

ti ndalosh,

ne big

bangun,

e seksit,

ne puthjen,

e engjejve.

Ku trupat

Shkrihen,

Ne tektoniken

Dixhitale,

Ku sarkazamt,

bien

Në çdo pikë,

të hapësirës,

në shpirtrat,

qe psherëtin,

ne ëndrrën,

pa sipare,

skenash

te bukurisë

tende,

te jetes

dhe momentit

te Marrëzis time,

ne bigbangun

e seksit

ne puthjen

e engjëjve.

Ku trupat

shkrihen

pa kohe

dhe pa hapësirë..

LAD BIZHGA@linja per ju.