Gezim Llojdia
1.
Ca vjet më parë një miku im, që kishte punuar në fshatin Burim ma rrëfeu këtë histori:
2.
Më emëruan në fshatin:”Burim”.Të gjithë më thanë :Shko sa më parë.Çdo bësh këtu.Këtu s’ka ujë, në dimër.Atje ehe si derdhen ujërat!Ujë andej,ujë këtej,rrape të mdhenjë.Si thonë kot :Burim.Fushat janë me ujë.Kanalet plotë.Çezmat, që rrjedhin pa pushim.Çfarë kërkon njeriu i shkretë në këtë kohë zhegu?Mos u mendo dy herë.Te klubi i fshatit tonë,njeriu që vërdalisej tërë ditën ,më pa me habi.
-Ende s’ke ikur, më tha.
-Po ti ç’hynë në këtë punë?E pyeta.
Babai më tha :Eh ku ta gjenim këtë fat.Të të emërojnë në Burim.
Fshat me ujëra.Shko sa më parë.Do të ngopet syri me ujë.Këtu pesë mëhalla, një çezmë .Atje eh djalë i thonë:Burim.
3.
Ika në mes të gushtit.Që ditën e parë më nxorrën në terren.Brigadieri nja gjashtdhjetë vjeç.Dhe normistja.Vapa kishte filluar në mëgjes.Qamet i madh,thosh brigadieri.
Fshati quhej :Burim.Por gjëkundi ,nuk po mi zinte syri? I pyeta.
-Ku janë burimet?.
-Atje-më thanë.Dhe ikëm ashtu një cop herë.
Rrugë pa rrugë.Fshati tipik jugor.
-Arritëm?
-Ende jo,tha normistja
Normistja më tha se duhej të firmosja një bordero tjetër.
-Ç’është e pyeta?
-Borderoja e ujarit.
Brigaderi më pa në sy.
-E kujt?
-E ujarit.
-S’ke dëgjuar jo.Ç’punë është kjo?
-Shpie ujë te punëtorët.
-Po këtu i thonë burime. Ç’punë ka ujari të shpier ujë, kur fshati ka gjithë ato burime.
-Kështu i ka mbetur emri,se burime s’ka.
Ka në fakt një burim të vogël ku,mbushin gratë e fshatit, por është në perëndim të diellit.Ai ka qenë burimi i vetëm në kohë të kohës.
-Po ku është ai dreq burim?Para syve e ke .
Ishte një curil e vogël.
-Ja e shikon. Si pikon pikë–pikë.Ky është burimi.
I pash në sy.
-Po talleni?
-Pse duhet të tallemi!Me këtë kandisemi prej vitesh.Bëjmë ankesa në komitet.
-Keni ujë, na thonë.
-Aq të kishim edhe ne.Të tjerët s’kanë fare ujë.
4.
Copëra qelqesh.Nëpër diell, uji rrezatonte.
-Si është puna e emrit,pyeta brigadierin.
-Emri na mori në qafë.
-Kemi kaq vite, që nuk na dëgjon njeri.
-Keni burime,ju na thonë.
-Po emrin, pse ja keni vënë Burim?
Kishte emër tjetër.Nacional.
U tingëllonte keq.Të tjerët na quanin
“Fshati i ballistëve”.
-Aty pas ‘45.Komiteti ekzekutiv mori vendim për të ndryshuar emrin.Besoj nga vitet ’70 u bë realitet.
Dërgoi një grua .
Brigadieria, që u bë anëtare e KQ.Ajo gjeti emrin e fshatit tonë. Erdhi deri te kryqëzimi me fshatin e poshtëm.
Kishte një javë që binte shi me gjyma.Ishte dimër dhe ujërat e prroskave kishin shpërthyer.
-Nga vjen gjithë ky ujë ,pyeti .
-Lartë nga burimi- i thanë me te qeshur djemt te shtegu i Vrizës.
-Shiko, i tha shoferit të saj.Një rrugë e dy punë.Fshatin e quajmë Burim.Ujërat e tepërta i përdorim për vaditje në fshatin e poshtëm.
Pastaj i tha shoferit.
-E ke atë këngën e famëshme përmetare:”A kanë ujë ato burime?
Që atherë quhemi Burim.Por ujë s’kemi.Askush nuk na dëgjon.
-Epo kur ankohen për ujë edhe ata të fshatit Burim,thonë.
Sidoqoftë, fshati edhe sot i thërasin:Burim.
