Si bardhoshja Hënë fytyra e saj,
plot dritë rrezaton gjithë sharm e magji…
Qëkur ma panë sytë në kujtesë e mbaj,
më shfaqet në ëndrra ,në mëndje më rri…
Me t’sajin vështrim të hipnotizon,
mbi supe lëkund flokët bukuri…
E ëmbla buzëqeshje shumë e hijeshon,
si yll reflekton dritë e mirësi…
Sytë gjithë shkëlqim i falin harmoni,
buzët e formësuara e faqet si mollë…
Gjerdannin në gushë me gurë të zi,
dhe vetullën harkuar si fiskajë të hollë…
Moj ëndërr e fjetur tek unë vjen me nate,
sjellë copëza fragmentesh që më torturojnë…
Edhe pse rropatem të rrish pak më gjatë,
por mbeten veç ëndrra që ikin e shkojnë..
Ndaj moj nate e ndritur te pres ty serish
që t’më vijë ajo e t’më shoqërojë…
Gjumin e thellë kurrkush mos t’ma prish,
nga të bukurat ëndrra s’dua t’më zgjojnë…
