Nata e largimit
Atë natë ishte një mërzi e pamatw në sytë e mi
Lotë s’pushuan në momentin që u largove
u bë një boshllëk e më erdhi Brenda një sëkëlldi
sikur isha bërë një gjethe mes shqote.
Menjëherë kokën ktheva mbrapa e hutuar
Pashë gjithë rrugët nga erdhe dhe nga ike
Të gjithë udhët të tëra sikur ishin errësuar
Nga sytë nuk shihja asnjë që shkonte e vinte
I mbaja në dorë t’i jepja dy trëndafilë
Por ndarja është me vdekje shpirti njësoj
Bëhet fole e trishtimeve dhe e sëkëlldisë.
Askush nuk të hy në sy kudo në botë
Dhe qielli u errësua për mërzinë që mora
Filloi një erë të frynte në dete e brigje
Asgjë nuk shihja në dritën që shikoja
Hënës i iku ndriçimi, retë u mblodhën mes qiejve
Vetja m’u duk mëkatare më e madhe
Pa patur më të voglin gabim në këtë jetë
As hojet e mjaltit si shihja në male
që bletët punëtore ma kishin sjellë.
Më vinin vërdallë më shikonin në sy
Yjet të gjithë me mua u bashkuan
Se më njihnin kur dilnim bashkë të dy
Më panë vetëm e me të shpejtë m’u afruan
E desha si askënd tjetër në botë
Por ah, ai s’e pa e s’e kuptoi kurrë
Gina Kapaj Xhaferaj
