GIOVANNI PASCOLI10 GUSHTI (10 AGOSTO)
Shën Lorenc,e di pse mori yjesh
Në ajrin e qetë ndizet e bie,
Pse vajtimit gjëmëmadh në qiell
Lugëtisë së tij shkëndija ndizen .
Po rikthehej drejt folesë një dallëndyshe
E vranë atë, ra mes drizash
Ajo në sqep të saj një insekt kishte
Që ishte darka për të sajat dallëndyshka.
Dhe tani si në kryqin na qënka e shtrihet
Ai krimb në atë qiellin e largët
Foleja e saj ndodhet nën hije, në pritje
Cicëron gjithnjë më ngadalë.
Dhe një njeri drejt shtepisë duke u kthyer
E vranë dhe tha” Kërkoj falje”;
Britma i kish mbetur mes syve të shqyer
Dy kukulla- dhurata ai mbante.
Në atë shtëpi të vetmuar
Po e presin tani, më kot rrinë e presin
Shtangur ai i habitur duke treguar
Me gisht kukullat, lart drejt qiellit.
Që prej malesh të qetë , lartësive
Ti qiell i pafund që s’ ke vdekje
Me vajtimin e yjeve përmbyte
Të patejdukshmin atom të së keqes.
Shqipëroi nga italishtja: LEFTER Shomo K502 g.p.α.λ
GIOVANNI PASCOLI
10 AGOSTO
San Lorenzo, io so perché tanto
di stelle per l’ aria tranquilla
arde e cade, perché sì gran pianto
Nel concavo del cielo sfavilla.
Ritornava una rondine al tetto
l’ uccisero: cade tra spini
ella aveva nel becco un’ insetto
la cena dei suoi rondinini.
Ora è là come in croce, che tende
quel verme a quel cielo lontano
e il suo nido è nell’ ombra che attende,
che pigola sempre più piano.
Anche un uomo tornava al suo nido
l’ uccisero:disse Perdono;
e resto’ negli aperti occhi un grido
portava due bambole un dono.
Ora nella casa romita
lo aspettano,aspettano invano
egli immobile, attonito, addetta
le bambole al cielo lontano.
E tu cielo dal alto dei monti
sereni, infinito, immortale
Oh!Un pianto di stelle le inondi
Quest’ atomo opaco di male.
