GJAKLIDHJET
Dhe kujtimi për të dashurit s’ka të harruar
Ai i mban lidhur përjetësisht botë e amshim
Dhimbjemalli gacat e shpirtit i ka mbuluar
Jo, nuk fiket ky prush për pa u amshuar…
*
Dhe shpirti sa po vuan për xhanin
Kur fijet këputen n’udhëtim si meteor
Janë si sumbllat që mbërthejnë xhamadanin
Shpirtit e zemrës i rrinë përmbi kurorë.
