Gjithmonë shtrue sofra e reçjanit!!!
Bukë e zemër në sofër të reçjanit..
Derē e hapur për çdo udhētarē..
Si nē adete që i kishin tē parēt..
Me dorē nē zemër e mirë se ke ardhē..
Në gjeografinë e Reçit ishte si njē urë lidhëse mes Dibrës dhe Lumēs..
Qè priste e përcillte trima udhētarë e mik jabanxhi..
Por bujarinë e reçjanit se gjeje askund kurrën e kurrēs..
Shkruhet në dokumente në lavde e histori…
Çdo kalorēs luftëtarë kohë lufte e pas saj..
Ishte prahnē ( pushim) rrethit Drinit siç i thojshim ka moti..
Por reçjani stë linte kurrë me kalu natën jashtē..
E ktë sedèr e ka pas derè për derë mot e mas moti…
S.kishim salltanete por vetëm lëkurat e dhenve…
Flejshim në një odë me oxhak e me dritë vaj guri..
Ajo kohë e ata burra kishin tjera marifete ..
Në sofrat e malësorēve shtrohej gjithmonë bukë guri…
Në atë regjim të egër kuadrot që i dënonte diktatura e koha …
I çojte të punonin në Reç si dënim prej biografisè se partisë…
Por aty gjejnin strehēn e pragun mē të ngrohtē…
Aq mbresa e lezet ku kurrë këmba siu bënte me ikē…
Ndaj e kanè tregu kohērat bukē e zemēr të reçjanit..
Kush se njeh kètë vend e ktē nahije në sofër ju fton…
Në këto oda gjen fjalë burrash e traditë shqiptari..
Djep trimash e bukë guri gjithmonë kètu ta shtron….
Krushqi e miqësi me reçjanë duhet me qanë fort sojnik…
Me pasë fat të madh kto vise me u ba mik…
I ke dhanë emër vetit e ki nderu vetin..
Me pasë nderë e lavdi kur të përmendish Reçin…
Shkroi
Miranda Troci Derti
