Ti u linde për lindje të tjera
fillesë, qelizë ku tharmon jeta
Ëndrra më e bukur për të jetuar
Këngë e re, e panjohur
që do të këndohej nga buzët plot zjarrmí
në një shtrat të hijshëm, plot lule.
Ti je kryefjala
në kumtin e ditës që fillon
në strehëzën e dashur ku jeton dhe burri, fëmija.
Thirrje që gufon nga gjokset e dhembjes
Hera – herës bëhesh flakë që ndez
çdo aventurë, çdo pasion
Disa herë si një valë me zhaurimë
shuan çdo xixëllimë ku do të mbarsej urrejtja.
Ti nuk je një urë e sajuar për të tjerët
ku kaluar mund të kreshpërohet dhuna, poshtërimi.
Sepse ti je një krijesë e dashurisë
Dhe dashuria nuk mund të shtypet.
Ti nuk je një stoli që shkëlqen
e mbyllur në një vitrinë
ku para saj sodisin kureshtarët.
Ti u linde për lindje të tjera.
Ti ke një emër
thellësi misteresh nëpër botë të reja.
Grua, ti ke një emër
Ti i ngreh stuhitë dhe i shuan ato
me një grimasë, me një gjest të thjeshtë.
Dhe fuqia jote
përkthehet përulësisht
në një puthje, në një përqafim të përndeztë.
Në prehrin tënd të paqtë
ku flatrat e një zogu nisen në fluturim.
Grua!
Ti ke një emër!
