HESHTJE GJITHANDEJ!
Vjeshta po largohet
ranë gjethet e thata
shpërndahn nga era
Heshtje gjithandej
rrallë ndonjë njëri
edhe stolat bosh
mbretëron qetsi
Dielli ikën shpejt
fillon e freskohet
dritat ndez qyteti
nata egërsohet
Cudi me natyrën
ta kthjellon mendimin
dhe pse gjethet bjenë
ta shton frymëzim
Gjethet mbushin sheshin
stoli mbetet vetëm
i bushur me emra
trishtuar i heshtur.
Nga Godo Mehmetaj
