Më pelqen zeri yt që me mohon
sepse shkruaj e nuk djen mungesen e emocioneve te mija kur e degjon,
Te kuptoj i dua duart e tua qe me mohuan edhe si emer,
sepse jane plot perkedhelje boshe
që nuk mund te gjeje rrugën për në zemër.
I dua puthjet qe i mohove mbeten kujtimit,
Sepse nuk e ndjejne buzët e tua
shijen e zhgenjimit,
I dua genjeshtrat e tua ishin si te vertetat,
Me zbukuronin diten me lumturonin netet.
