Ì kujtoj ato mëhalla
Plot ne baballarë e nëna
Dikush na tregonte përralla
Bacët plot me pemë e hije
Të rrije s’ngopeshe dot
Mbushur anës çdo avllie
Menekshe e borzilok.
Zbardhur pa zbardhur mëngjesi
Lulet me vesë sytë lanin
Këngën fillonte këndezi
Të tjerët iso i mbanin.
Kishin nur e gjallëri
Ato lagje e mëhalla
Kasollet plot bagëti
Nga dybeku dilte dhalla.
Të mernini ëmbël me vete
Këmborët , zilet kur binin
Lezet kish qëni , kur lehnte
Dhe qingjat , kur blegërinin.
Në dasma ngrihej dollia
Dhe kënga gjëmonte gjym
Aty ish plaku , fëmia
S’kish oxhak , që s’dilte tym.
Shkoj tani më dridhet zëmra
Ferrat hedhur mbi çati
Në disa , dy pleqë gjen brënda
Të shumtat janë pa njeri.
Ato vatra aq të ngrohta
Sa , fëmijë ato kanë rritur
Tani shkretë pragu dhe porta
Ì kanë lënë , i kanë braktisur.
Pse u ndoq kjo politikë ?
Vëndi , sa vjen e shkretohet !
Shqipëria është çiflik
Është thesar , që nuk mbarohet.
Ndaj t’i vëri gishtin kokës
Çdo shqiptarë , që është larguar
Mos t’ia lëmë në dorë botës !
Këtë vendin e bekuar.
