Gënjeshtra e bardhë !
———————————–
Ishte dimër !Kurorat e maleve në të dy anët e Shushicës ishin mbuluar me dëborë dhe i jepnin gjithë luginës deri tutje në thellësi tē saj një pamje magjepsëse.Një pejsazh fantastik që do ta kishe ëndërr Çdo piktor expresionist.Mëngjes!kënga e Grupit të Pilurit “Bejkë e bardhë” dëgjohej gjithandej nga dritaret e shtëpive dhe më shoqëroi deri sa dola nga qyteti.Mbrita në Kotë në mëngjes herët me makinat e puntorëve.Makina të tjera nuk kishte at’here,vetëm një autobus kalonte në ditë nga vlora për në thellësi të maleve e unë nuk kisha siguri për biletë.Nga Kota e mora rrugën me kēmbë për në fshatin ku vëllai ishte mësues.Kisha mall për të ,por dhe një gëzim të pa përshkruar e të ligjshëm për të takuar e njohur vajzën qe e dashuronte.I lumtur ecja, sikur fluturoja pa e ditur se sa larg isha e kur do të mbrija.Dita ishte me diell por e ftohët.Dëgjoheshin zhurmat e puntorëve matanē rrugës që shpyllëzonin e hapnin toka të reja ,por në rrugë kishte një qetësi të ftohēt.Megjithatë unë kisha një ngazëllim të brëndshëm Sa mora kthesën e parë mbasi kalova urën,njē grua e dobēt me trup mesatar e veshur thjesht, me rrobe të zeza,me shami në kokë që e mbante të lidhur në karakterin e saj labe,ngarkuar me një thes të bardhë ishte e lodhur dhe e mbështetur në një gur në anë të rrugës .E përshëndeta dhe e pyeta
-Mirmëngjes !
-Mirmëngjes xhano ,mu përgjigj.
-Sa mban për të shkuar në Kallarat e pyes (Atje e kisha vëllain mësues)
-Eshtë larg a të keqen nëna,po ngjati këmbët se do të harrish,je i ri ti ecën shpejt ,mu pergjigj,për të ma bër rrugën më të shkurtër sidoqë ishte shumë larg.I dhash dorën për ta ndihmuar e ajo u ngrit.Kishte një fytyrë të rreshkur në ngjyrën e broncit por të pastër me sy të bukur rreth të gjashtëdhjetave
-Ku je ushtar xhano më pyeti ?
-Në Mamurras i them .
-Mua,mua,mua,atje e kam edhe unë Qazimin, djalin tim ushtar ju bëfsha kurban dhe ju mbushë syt .E pash që ju lëngēshtuan .duke ju dridhur mjekra vazhdoi
-Vajti kaq kohë dhe smë ka dërguar letër,ja kështu trupin tënd ka ,mbase ma ke parē andej.E ndjeva ,e pashë që ishe e malluar dhe se mbante dot vehten.Ajo shikonte mua tē veshur ushtar dhe i shkonte mendja te Qazimi te djali i saj,mendonte ate , me syte e mendjes së saj shikonte atë
Një zë i brendshëm më shtynte ta qetsoja e ti thosha e kam parë,për tja hequr merakun për pak kohë ,për aq sa të ishim bashkë dhe ashtu bera –Po moj nënë e kam pare i thash ,mirë ështē e afër i kemi repartet ,mos ki merak .Sa u qetësua e bardha e ashtu si ishte ngarkuar mēmori për qafe, mblodhi vehten më uroi udhë të mbarë dhe u ndam .Ishte një gënjeshtër e bardhë ,po e bëra me ndërgjegje për ti hequr merakun asaj nëne për djalin e saj ,asaj nëne fisnike,asaj nēne punëtore qe kishte ngarkuar mbi shpinë shumē halle,por edhe mall për djalin e saj ushtar.Në tē vertet unë nuk ja njifja djalin,Qazimin ,por repartin e kishim afër dhe ushtaret e xhenjos ku ishte djali i saj, aty te Postblloku ynē kalonin për në Mamurras .Ajo nënë u gëzua shumë atë ditë me gënjeshtrën time të bardhë,më falenderoi ,më uroi edhe për vellain dhe te kthesa para se ajo të mbrinte në fshatin e saj u ndam .U dhash këmbëve ,nuk ndieja lodhje ecja siku fluturoj për të arritur sa më shpejt te vëllai Kaloja fshatrat me radhë dhe ja ku mbrita në mbrëmje bashke me hënēn që po jepte Bogonices mbuluar me dëborë një pamje prej argjëndi.Vēllai nuk e priste , Çfarë gëzimi na pushtoi ,nuk mund ta perciell dot ate çast ,sa mall që kishim,sa emocion .Atë nat thuajse nuk fjetëm fare,kujtuam gjithshka nga jeta jonē, për prindrit tanë .Kishim gati një vit pa takuar, dhe ja tani befasova vellain atje në dhomën e tij në fshatin e largët.Të nesërmen erdhi mësuesja që ai e dashuronte dhe unë mezi prisja ta shikoja e ta takoja ,sepse për atë kisha mbritur deri aty. Erdhi dhe i dha dritë takimit tonë ,e qeshur e gjalle me një trup të bukur e fjalë ëmbël.Ajo u bë bashkudhetarja e tij dhe ndërtuan familjen e tyre te bukur.
About Post Author
