Gjirokastra ! Ngazëllimi im !
…Dashurinë për qytetin e Gjirokastrës ma ka futur në zemër babai im.Nuk e di pse ai e donte aq shumë atë qytet .Ishte aktivizuar vetëm dy muaj në ushtri atje, mbas çlirimit dhe ruante për të kujtimet më të bukura.Na e sillte pranë atë qytet në kujtimet e tij, aty rreth oxhakut në mbrëmje ,kur mblidheshim.Ç’magji i kishte lënë në mendje ai qytet babait tone? .Ndoshta Historia e tij me Kalanë e lashte?Ndoshta shtëpitë ngjitur me njëratjetrēn dhe të mbuluar me pllaka guri? Ndoshta Rrapi ku ishin varur heroinat te Sheshi i Çerçizit? Ndoshta këngët karakteristike që këndoheshin në kafenetë e vogla të tij ,apo njerzit zemërbardhē e fjalëmbël që përshëndeteshin çdo mëngjes kur shkëmbeheshin në rrugë?.Të gjitha këto, si duket me ishin ngulitur edhe mua ,në ndërgjegjen time pa shkuar asnjihērë në atë qytet të bukur ,pra vetëm nga tregimi dhe përshkrimi i babait.Por ,nuk e di pse fantazia ime kishe marrë udhë dhe e përfytyroja nē imagjinatën time,ose më mirë e ndërtoja në mendjen time, si një qytet që më vinte nga larg,si kur më vinte nga legjendat .E takova për herë të parë atë qytet në mbrëmje von .Në mëngjes Kur u zgjova ,kërkoja me sy në qendër ,te Sheshi i Çerçizit të gjeja Argjiron .Vija rrotull në tē gjithë hapsirën e sheshit, duke kërkuar me sy të gjitha pjesët e kalasë dhe nuk e shikoja gjëkundi.Si ka mundësi thosha me vehte? Më vinte rëndë të pyesja. Pse nuk po e shof Argjiron?Më ishte fiksuar në imagjinatën time gjithë trupi i saj (Shtatorja)madhështore si skulpturë e punuar në gur, në faqen ballore të kalasë dhe sikur dilte nga shkēmbi. Atë mëngjes mezi e prisja që ta shikoja, ta prekja,e nuk po e gjeja gjëkundi , nuk po e shikoja .Deri at’here unë gjirokastrën nuk e konceptoja pa Princeshën Argjiro , nuk e mendoja asnjëherë pa Princeshën e bukur atje lartē ,nē faqen më tē dukeshme të kalasë .Nga më kishte ardhur ky mendim? ku e kisha lexuar? ku e kisha dëgjuar? Nuk e di ???por kështu më ishte fiksuar .Në udhën time të jetës ,dashuria për Gjirokastrën ,që babai im më kishte futur në mendje e në zemër, zuri vend,u ngjiz brenda meje .Madje edhe me dëshirēn e tij bashkëdhortja ime ishte gjysëm Gjirokastrite,duke ja realizuar dëshirēn e tij. Shumë miq , shokë,kolegë ,artist ,piktor , shkrimtarë, poet, inginier,doktor,profesor u bënë pjesë e pa zgjidhur e miqësisë time ,e shoqërisë time dhe Gjirokastrën, secili prej tyre ma sillte pranë nĕ mënyrën e vetë.Miku im Poeti i madh Agim Shehu thote :”Vetēm njē popull i kulturuar mundet që mbi Perandorinë e gurit të ngrejë mbretërinë e blerimit” Dhe vërtet Gjirokastra është e magjishme nga struktura e saj nga kalldremet ,nga gurët që duken sikur flasin e lulëzojnë .Shokēt e kursit & kolegët ,me bisedat e në familjet e tyre me interpretimet në skenë e nē film gjithashtu më bën pjesë të jetës së qytetit të tyre.Por Miku im ,Piktori i talentuar ,Mjeshtri i ngjyrave Edi Kojani Art-Gallery Vlorë ,nēpērmjetë pejsazheve e kompozimevet tē tij të mrekullueshme,Gjirokastrën e ka muzën e tij,frymëzimin e tij .Ai çdo lagje ,çdo sokak ,çdo cep e kalldrëm ,çdo portë shtëpie e çdo monument ,i ka aty ,në studion e tij.Aty brënda ngjyrave ,në telajot e tij ,unë gjej Gjirokastrën,një copëz nga ajo mbreteri e lashtë dhe mê bëhet se komunikoj e flas me tē,me ata gurë ,me ato shtëpi.Ato kur mbulohen me dëborē kanē një bukuri të rrallë e verbuese ,kur rrezet e diellit derdhen mbi to marrin një shkëlqim vezullues me shumëllojshmëri ngjyrash.Bukuria ,pamja e saj , bëhet më madhështore ,më magjepsese në tërë Perandorinë që ke para syve,nga magjia ngjyrave të tij .Aty shijoj qytetin e bëhem pjesë e tij.Më duket se bahkë me Edin kam shëtitur çdo skut tē tij .kam njohur miq e shokë të nderuar që ma mbjanë gjallē dashurinë dhe kujtesën e këtij qyteti tē lashtë e të gurtë, që ma ndezi babai me kujtimet e tij e nuk do të mē shuhet kurr.Çfarë ndjesie marr , çfarë kënaqsie më japin miqtë e mi dhe qyteti i tyre i mrekullueshëm .Ngazellehem me ta ,me shpirtin dhe fjalën e tyre.Miqësia sjell fuqinëNa ndez muskujt,na jep truI fal kupës shënjtërinë,Kupa vjen na mbledh këtu…….Robert Bërns
