IM’LOT
C’do prag agimi im’lot i fshihet qortimit te hënës .
Me gisht mbi buzë e syshkelur
heshtja i thot— ” rridh në faqe më të njom
Do kthehet ! Do kthehet , në tjetër orar ,
në tjetër lekurë
e mbi tëmtha do recitojë monolog për shërimin e diellit e mjegullën që qartësinë pengonë .
Do kthehet ! Do kthehet , steril këtë rradhë
Pa hije qivuresh ,
pa traditë të ripërtërirë
Se do ket kapërcyer grykë stinësh ,
e do ket këputur s’di se si rrënjët e lagura të zisë.
Ai di… Im’lot…im’lot …si furia i çmend falimentimet dëngë me errësirë,
si ndjenjave i merren mendtë prej lartësive që mbahen në këmbët e fajeve të palypura ,kur ende të takojnë mishin tim .
Do ken shkelur dhe pellgje gjaku me erën e ndenjur të faljeve , e buzët do më pëshpërijnë fjalë të gjata sa flokët që këngë e pa gaztë s’i mbyllë në nota ,
po i shoshit në sitln e gjurmëve të rinisë.
Kështu ti im’lot , do më hedhësh vellon e tyltë të harmonisë para se të shkoj përgjithmonë , e ruaji në vibracionet e stinëve që do vinë
Ruaji ato e vetëm ato
po të miat gjynahe antike : Jo.
Torino 2014 …..(.vit i hidhur në familjen Baçi )
About Post Author
