Ismail Aliu
Nga larg
Bota nga e cila shpëtova prej kohësh!
Qëndron tullac,
E zbardhur nga prushi, në një Dorë të errët;
I huaj për atdheun që e shuaja me dashuri
Nga e cila u pjeka i gjallë në qeli.
Hëna e madhe dhe yjet e saj të preferuara
Duke luajtur me shkumat e guaskës Shumëngjyrëshe
Dhe dashuria për të ruajtur shpirtin e popullit.
Unë kurrë nuk kam menduar për përjetësinë
Deri më tani …
Engjëjt qajnë mbi botën tonë gjatë natës.
Ata ma pastruan zemrën
Për të ma ëmbëlsuar shpirtin
E nga larg
i përshëndeta në vargjet e mia.
About Post Author
