Ja mbrëmja po shkon përmbi kalë të zi,
Ora po afron në pafundësi…
Ti ende s’ke ardhur nga e diella e përrallës,
Kumbullat i mblodhëm në shaminë e hallës.
Nëna, nënëmira tek ty e ka shpirtin,
Mbaje mirë më thotë dhe më drejton gishtin.
Ç’të mbaj i them unë ajo të më mbajë,
Dhe pse gjysmën e botës e ka bërë të saj.
Arrat edhe mjaltin po i mban mënjanë,
Sa të vish ti kemi Ramazan!
S’guxojnë t’ë afrohen as pulat e gjora,
I pret tek veranda me një shkop tek dora.
Gjeli gjëlëziu këngën fare shteri,
Që kur e dëgjoi për ty do t’a theri.
Dhe unë si të gjithë nisa të besoj,
Eja, kur të vish fshati do ndriçoj!
