Jam këtu
Duke rrumbullakuar vitet me veten
Ku të dhjetat zeroj nga pak
E i shkoj djathtas boshtit pozitiv
Mēngjerashe e pandreqshme
Shkëmb e fortë nē dukj
Sybukurës i flas përballë
Me imagjinatën e shpirtit
E gjuhëve të koduara të zemrë
I tregoj çkam qenë përqark
Në gjithë rropamat zhurmnajë
Rrethnajë ditë netësh
Që vlojnë rrokopujë
Nën gja
Një orbitë e pafundme rrezesh
Në dukje e njëjta vlerë
Ku herë kam qenë një grua
Që diti të lozë magjive
Të qeshë
Në tangente dashurish
Pingule me kënd të drejtë
Sysh të vërtet
Qē flakuan veç një herë
Gacash të digjen qiejve
Netësh të kithëta
Që si ngjasuan vetes
Në asnjë pasqyrë të jetë
Aspak
Herë herë
Të provokohet
E të mos thërmohet
Nga idhnimet që e brenë
Ku veç shkërmoqi lotët
Dinjitetin përqafuar krahësh
Adhurim t’mē mbesë
Herë të sprovohet
Të humbasë
Të rrënohet
Të ringrihet për veten
Si një silur i shpejtë
Ku koha se la të presë
E tu lutet zotave,ëndrrave
Me shpresë
Se në një ditë si kjo
Do dijë të jetë një grua
Që puth çdo sekond
E të mos ia falë kotësisë
Ku të mbesë e paplotë
Gjymtuar pjesë pjesë
Faktor plotësues për të tjer
Jam këtu
Me veten
E i them sybukurës që më sheh
Se vazhdoj
Edhe një ditë
Edhe një vi
Edhe gjer të kem shpirt
Se edhe në mos në dashtë kush
Kam mësuar veten të dua fort.
About Post Author
