J A N N I S R I T S OS
“””””””””””””””””””””””””””””””””””
E P I T A F I (13- 14)
XIII
vetullën dallëndyshe,
freski e zjarr ky syri yt,
si darë nufullat kishe.
Porsi luan i fortë,
i egër, pëllumb i shkretë
e frymën si zile mbrëmjeje
q’ i prin rrugën kopesë.
Diçka sikur të thërriste,
në mes të mbrëmjes së artë,
tutje e më tutje shihje lart
edhe gjithnjë më larg.
Më fishkëllimë kur të ftonte
miku tënd i besës
për një takim, tutje në bregdet
dhe në një vend të fshehtë.
Zgjatja unë vështrimin,
e gjora , të shoh edhe të ndjej
ç’ donim,ç’ farë doje
dhe kujt i punonit rreng.
Syve të tu kërkoja të shoh
Vështrimin tënd ku shkon,
si ta ndjeje që pa folur
bërtisja: ” o bir, ndalo!”
Ktheje kokën, lehtëbuzëqeshje dhe thoshje” këtu nanë!”
së largu dëgjohej kremtuese
e mrëmjes një këmbanë.
Me pështymën time bashkë
pija shije njomështore,
unë nuk e mendoja gjatë
kurse ti gjithçka parashikoje.
XIV
Ah , o birçe,biri im,
të gjorës, tjetër s’më mbetet;
kërcasin dhëmbët,dridhen
sikur më zunë ethet
Dhe dua kokën ta mbuloj
dhe krejtësisht mbështillem,
diellin prapë mos ta rishoh,
ja , ja si përpëlitem.
Cilësitë që ke ti i them,
i stërthem me zë të lartë;
sikur të mundja biri im
të të riktheja prapë.
Sepse sa ishe këtu, o bir,
i thellë shkëlqim më mbajti,
më kyçte përqafimi yt
si në magji pallati.
Dy sytë e mi , bir, vazhdimisht,
pas teje gjithnjë rendnin
si dy qenër besnikë, hidhnakë
që po i trembnin njerëzit.
Ti mblodhe të pathënat fjalë
si i mbledh zogjtë klloçka,
tani që m’ u mërgove larg,
më është zgjidhur goja.
O biri im, flas papushuar;
shumë gjëra them, riflas,
si të mbaj thesar mes duarsh
e tremben mos ta humbas.
Dhe dëshiroj në gjunjë
të njerëzimit ta vendos,
të bëhet kjo jetë më e pasur
Dhe ti të mos kalosh.
Shqipëroi : Lefter Shomo K/ j.r e.a 13- 14
About Post Author
