J A N N I S R I T S O S
NJË GRUA PREJ ERE (ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΠΟ ΑΝΕΜΟ)
Βrenda saj frynte një puhizë e lehtë, me një gjethe të vetme luante buzëqeshja e saj.
Të gjithë e dashuruan buzëqeshjen e saj..
Ajo mbeti vetëm me erën e padukshme..
Duke humbur dhe të vetmen gjethe që kishte.
Pafundësia tha:
” Është i katërti mur i vetmisë dhe jo çatia”.
Pedante pastërtie ajo, qysh pa aguar mirë, dimër edhe verë fshinte deri përtej trotuarit.
Bile një ditë u fotografua rrugës, ashtu siç ishte me fshesën e saj para një portë të huaj.
Dhe ajo fotografi kishte mbetur gjitegjithë nga ajo erë , si dhe buzëqeshja e saj.
Shqipëroi: Lefter Shomo K/ 448 J.R.α.
