JEHONA E BLERTË
Asaj dite fatlume,
shiu i rrëmbyshëm prej xixëllonjash
bëri pellg prej flakësh.
Aty u përmbytën fjalët prej mjalte.
Fjalë të gatuar prej puhize të artë,
të ngjizura me muzgun e mallit të zjarrtë.
Fjalët ishin sa një kokërr kodër.
E kisha dhe më kishte lodër.
Në zemra i patëm mbjellë fjalët.
Flakët prej mollëkuqesh
i ujitën me nektar diamanti.
Fjala u bë kopsht jargavanësh të kuq
me aromë diamanti të blertë.
Të nesërmen, dielli ndiçoi i pambuktë.
Fjala u bë e blertë.
Bari i blertë.
Kameleoni i blertë.
Jehona e blertë.
