JORGOS SEFERIS
E PIKËLLUARA( Η ΛΥΠΗΜΕΝΗ)
Ndënje pa rënë darka
Të dhembte syri yt me blanja
Flisnin damkat mavi.
Buzëve kishe vijëzim
Që është i zhveshur dridhet,
Kur qerthull bëhet shpirti e përdridhet
Përshtat çdo psherëtimë.
Dhe si qëllim kishe ndërmend
Kur lotin ka pikënisje
Nga anët një trup i atillë ishe
Që në kyç të dorës kthen.
Por kjo e zemrës sate torturë
S’lëngoi, u shndërrua
Kuptim që botës i ka ofruar
Qielli yjeshumtë.
Shqipëroi; Lefter Shomo
