.
Nesër kah me ken vonë me m’dasht…
e prej kujtimeve krejt me t’fshi,
kur koha kah me ikë si ikonë e lasht,
e fatit t’plakjes ke me ju ulë përbri.
Ke me u kujtue n’minutat e fundit…
po kah me ken tepër vonë,
e ke me thanë : sa kam gabue ,
ka ikë kaq shpejt kjo koha e jonë.
