KAM NDRYSHUE !
Nuk jam ma ajo qënia e brisht e delikate q’i derdhte lot para tejet,
jo nuk jam ma ajo q’i priste krahët hap e gjoksin tand prej burri,
kambët e mija kan ba’e udhë i dashtun e valixhja asht mbushun plagë,
duhet me e ditë tesh se zemra e shpirti m’jan ba’e prej guri.
Nuk jam ma ajo 20 vjeçarja ,kam do vite ma shumë ,ma shumë !
q’i padurim priste fjalët e bukura e disa komplimente,
dorën e nji burri me i tregue udhë ,
duhet me e ditë se krahët e mi kan përshkue qiej e kambët kan rrahun dete.
I njoh tesh plagët e mija , plagë kam dhanë ,kam marrë,
kam kja n’netët e vetme ,t’kam ba’e me derdhë lot,
nuk kam ma gjithçka me t’dhanë,
( ah ,kam kambët e lodhna e valixhen plot ).
Ah,sa tunele andrrash t’zhdukuna kam hapur me thonj t’përgjakun,
me arritë nji dritë q’i m’dukej sa larg,
nji ditë ngjisja 2-3 shkallë e thoja : ja lumtunija!
po ditën tjetër bija posht 20 shkallë e m’duhej me fillue prej fillimit prap.
Nuk jam ma ajo 20 vjeçarja q’i t’linte letra n’çdo qoshe,
dedikime dashunije kur unë ikja larg e ti pritje ardhjen teme,
nuk kam ma nji botë me njoftë,
tesh kam njoftë pak prej gjithçkasë mbaje kët n’mendje.
Jo trupi jem nuk asht ma aq i brishtë !
edhe se kam ala shumë nur e tjetër bukuri,
zemra jeme sod kërkon gjana t’tjera ,
ka ikë ajo kohë dhurata ,stoli.
Sod ?!
Kam ba’e udhë t’g’jatë duhet me e ditë ,
sa ndjej vitet përmbi supe q’i m’japin peshë ,
kam provue humbjen ,lotët q’i t’masakrojnë,
shpirti m’asht vra’e ,nëpër rrugë m’asht zhdeshë.
Jo !
Sod nuk duroj shumë fjalë ,as gjeste t’pa’kuptimta,
nuk rrehem ma me nji fjalë thjesht : t’due !
a e din ?! kam kalue z’dathun rrugëve t’pastra e t’pista ,
kam vra’e shumë zemra ,m’kan vra’e edhe mue.
Heshti se nuk kam kurrgja me thanë ,
flas kur ndjej nevojën teme me folë e ti pak t’m’kuptosh,
kjaj se m’kjahet e kur ndjej dhimë mbrenda mejet,
edhe buzqeshi e vetme ,strukun diku n’nji qosh.
Po , sod nuk jam ma ajo 20 vjeçarja e dikurshme,
q’i ka nji botë me njoftë ,botë me zbulue,
hapat e mij kan ba’e udhë i dashtun,
nuk pres shumë prej tejet , mos prit shumë për mue .
Kështu !
Kur unë vendosi pak me ikë e me ndej e vetme,
me shërue edhe plagët n’qetësi ti mos m’kërko,
eh , sod harroje nuk jam ma ajo 20 vjeçarja q’i pret me i ba’e udhë ti,
se don me prit kohën teme ok?!e se s’don ok !?
( vazhdo ).
( ripostim ).
