Kam pasur mike një bjondinë,
Me kaçurrela ar,
Me sy të gjelbra si lëndinë,
Sikur të mbjella bar.
Në borë,breshër, shi,
E mbaj mend puthjen tonë të parë,
E mbaj mend si tani!
Po, si tani më kujtohet…
I turpshëm prisja tek rruga e vjetër,
Nga larg me sy ta shoqëroja,
Mos e ngacmonte ndonjë tjetër!
Po atë ditë…ah atë ditë,
Ajo m’u qas si një fajkua,
Më shihte thellë në dritë të syrit,
Më dridhej trupi mua!
Një shpullë më dha me flakërimë,
“Po ti qënke frikacak!”
Dhe zgjati buzët vetëtimë,
Më puthi si trumcak!
Dikur kam dashur një bjondinë,
Po çthem…e dua prapë!
Edhe pse humba në lëndinë,
E kam ende në gjak!
