Kasam Shaqirvela
Asht që mbin
Shum’ pseudo-patriotë e lajkatarë
sot, bërlyken nëpër portrete
gazetash e mediash elektronike.
Ato kanë gjak të ngjizur, që
mbledh miza dhe krimba, i ushqen
për dasmën e madhe që vjen.
Tjetër është ai që ka gjakun në vlim.
Gjaku i tij filtrohet e vetëpastrohet,
nuk ngjizet dot por kullohet.
I ushqen damarët deri në rrënjët
e Lisit të Madh dhe të Vjetër,
të vjetër, të moçëm, bile
të Lashtë e Stërlashtë.
Kjo është tokë e djegur përbrenda,
Por, përsëri në thellësinë e vet
mban mundimshëm një asht.
Dhe, asesi ta tretë këtë asht ,
ai Asht përsëri do të mbijë
edhe gjenin do ta ripërtërijë.
Tamam si një dritë në errësirë,
është një shpresë në të gdhirë
dhe që buron nga shpirti i lirë.
Jeton e gjallëron kjo shpresë
brez pas brezi në kujtesë
dhe kurrën e kurrës s’do vdesë.
About Post Author
