Katerina Leka
Kleopatra
Dredh cigaren me një dorë dhe gjysëm- buzëqesh.
Merr frymë thellë, dhe mendohet :
“Nuk do ta kuptoj kurrë pse njeriu, është ashtu siçështë”.
I ftohti ështëi acart,
dhe ky autobuzi shumë po vonohet.
U vrejnt,
hodhi një shikim në qiell.
“Po unë cigaren se pij, çe ndeza kot këtë’’.
Heshti, ndali,
u kthye nga unë,
dhe aty e kuptova.
Tek disa sy shfaqet një histori,
ndersa tek të tjerë libra te tëra.
