“Mjeshtër i Madh”
E megjithatë zjarri i jetës vazhdon i prushëzuar. Hapim zemrën dhe lexojmë ndonjë “ të fshehtë”
që koha e kishte mbuluar si hiri zjarrin. Kjo poezi e shkruar vite më parë doli nga grumbulli i fletoreve dhe shkau mënjanë si për të më kujtuar se është aty dhe pjesë e jetës dhe krijimtarisë tim.
S’ta kisha njohur inatin
Mos e vish për gunë natën!
Mos e mpreh inat- sëpatën!
Dhe në ngricë mos e kthe vapën
Po mërinë e vjetër hapëm
Zemrën mos dyllos!
Mos m’i mba sytë përdhe!
Ballin mos e vish me re!
Thuaj merakun që ke!
Je me burrë a je e ve?
Zjarrin ma llafos!
Një të puthur kish marrë gota
Vinin erëra të forta
Bëri kurth lanete porta
Ndaj dëshirën dot s’ta ngopa
Durimin mos sos!
Unë dola ti u zalise
Qeshjen e qartë gremise
Me shikim seç më vithise
Më the:- Fodull pse lëvize?
Trimi vendin s’loz
Mos e bën stuhi merakun!
Dhe kalë arratisje shkakun
Ri brenda mos kalo pragun!
Se kujt erdhi ja vë lakun
Mëndjen ja maros
Ika, ika s’të dëgjova
Siç shkon lepuri nga lloha
Gjithë mëritë i ngarkova
Nga thoi në flokë u foha
Ethja u nguros
S’ta kisha njohur inatin
Si lumi kur kalon shtratin
Një herë që s’ta shova mallin
Dogje Vlorën dhe Beratin
Dole në Gramoz
Kur digjet pylli zgërbonjë
Mbin i ëmbël bari i njomë
Trete mërinë me kollë
Eja shpirtin jeshilomë!
KRISTO ÇIPA
“Mjeshtër i Madh”
E megjithatë zjarri i jetës vazhdon i prushëzuar. Hapim zemrën dhe lexojmë ndonjë “ të fshehtë”
që koha e kishte mbuluar si hiri zjarrin. Kjo poezi e shkruar vite më parë doli nga grumbulli i fletoreve dhe shkau mënjanë si për të më kujtuar se është aty dhe pjesë e jetës dhe krijimtarisë tim.
S’TA KISHA NJOHUR INATIN
Mos e vish për gunë natën!
Mos e mpreh inat- sëpatën!
Dhe në ngricë mos e kthe vapën
Po mërinë e vjetër hapëm
Zemrën mos dyllos!
Mos m’i mba sytë përdhe!
Ballin mos e vish me re!
Thuaj merakun që ke!
Je me burrë a je e ve?
Zjarrin ma llafos!
Një të puthur kish marrë gota
Vinin erëra të forta
Bëri kurth lanete porta
Ndaj dëshirën dot s’ta ngopa
Durimin mos sos!
Unë dola ti u zalise
Qeshjen e qartë gremise
Me shikim seç më vithise
Më the:- Fodull pse lëvize?
Trimi vendin s’loz
Mos e bën stuhi merakun!
Dhe kalë arratisje shkakun
Ri brenda mos kalo pragun!
Se kujt erdhi ja vë lakun
Mëndjen ja maros
Ika, ika s’të dëgjova
Siç shkon lepuri nga lloha
Gjithë mëritë i ngarkova
Nga thoi në flokë u foha
Ethja u nguros
S’ta kisha njohur inatin
Si lumi kur kalon shtratin
Një herë që s’ta shova mallin
Dogje Vlorën dhe Beratin
Dole në Gramoz
Kur digjet pylli zgërbonjë
Mbin i ëmbël bari i njomë
Trete mërinë me kollë
Eja shpirtin jeshilomë!
