Ku shkoi nëna me flokë të thinjura vallë?Eduart Veli


Ku shkoi nëna me flokë të thinjura vallë?

Nëna me sytë e menduar e rrudhat në ballë ?!

Mos vallë e futi në barkun e sajë, nëna natyrë?

Mbase edhe asaj i duhej,kjo nënë zemërmirë!

Në cilat shtigje kaloi, nëna me sytë si deti?

Mos vallë,në rrugët e pa shkelura kurrë ,mbeti ?!

Mbase,u kthye në zanë mali dhe nuk e pa askush..

Mos fluturoi me krahë ëngjëlli,në yjet si prrush ?

Ku shkoi kjo nënë plakë ,në atë mesditë vjeshte ?

Mos ndoshta e përpinë viset,që shumë i deshte?!

Mos vallë,ooh,valët e liqenit të bekuar të përpinë?!

Dhe natën o nënë,si kandil dritëshumë deti,ndrinë?!

Ku humbi,një nënë me hapin e ngadaltë,ku shkoi ?

Mos ndoshta drejt së bukurës Hënë …fluturoi ?

Mos vallë,netëve,fëmijëve ju flet , lart nga Hëna .:

“Jam këtu lart,në qiell,ju dua shumë ,ju pastë nëna”!

Një nënë flokëbardhë,humbi në natyrën e pa anë..

Ku i dihet,ujqërit e uritur për gjak,ndoshta e vranë..

Mbase diku larg,fëmijë si drita e thërrasim:”!Nanë.

Sepse nënat ,njëlloj janë ..,në të gjithë dynjanë !

Kaluan vite,s’e pamë më,nënën me sytë si deti !

Vargje me lot në sy ,thurra mbrëmjeve unë poeti!

Një nënë flokëthinjur,mbase se shohim më kurrë.

Veç fjala nënë;nuk shteron,ashtu si uji në gurrë..!

Ka vite që e thërrasin,por nëna asnjë fjalë s’flet..

Mos vallë ka fluturuar.. në ndonjë tjetër Planet ?!

Një nënë plakë,ndoshta dikur,do trokasë në derë….

Është stinë nënash,nënat në zemra kanë Pranverë!