—————–
Kur isha atëherë fëmijë i vogëL
shpesh herë të moshuarit dëgjoja
me njerëzit mëndjellinj,mos u merrni
por prapë se prapë,këto nuk i kuptoja.
Me kalimin e viteve deri në këtë moshë
lloj,lloj tipash,kam parë dhe kam takuar
fjalët e dikurshme,të moshuarëve të asaj kohe
ditë për ditë,pothuajse i kam kujtuar.
Sepse njeriu mëdjelli të shtyp me këmbë
duke përdorur lloj,lloj marifete
të tjerëve mundohet,t’ja u hedhi fajin
dhe as një faj,nuk mban ai për vete.
Dhe nuk ka guxim të përballet me ralitetin
por në jetën e përditshëme vetem gënjen
çuditem edhe unë,çuditem me veten time
këtë”kurajo”të qelbur,ai ku e gjen.
