Kur të vijë pranvera me një frymë,
Në dritaren tënde të avitet ketri,
Mbi lulet e verdha pakëz brymë,
Buzëkuqi yt s’është më i vjetri.
Me të në xham do të shkruash “eja,
E shumëpritura mbërriti, mos u vono,
Tani përqafimet janë të reja,
Dhe puthjet s’do jenë më ato!
Për një çast veç kthehu të prek,
Fytyrën,mjekrën e pa rruar,
Ndarja, ah ndarja si prushi më djeg,
Të mbaj veç pak kokën në duar!”
Kur vjen pranvera unë dua të vi,
Pas dritares të kanë mbuluar lulet,
Të pres atë çastin e pashlyeshëm në avlli,
Kur gjithë qënia jote për përqafim më sulet!
