Kur të vish ti mbushur plagë,
Përvëluar zjarre malli,
Mos ma bëfsh buzën me flakë,
Të kem vdekur si i ngjalli!
Kur të vish siç vinë furtunat,
Të më shqyesh degë e rrënjë ,
Ti harroj mbi gur të shtunat,
Shpirtin pa dalë nëpër dhëmbë!
Ta humbas në xhep toruan,
Shpirtin zhele në fundkëmbë,
Kur të vish bashkë me përruan,
Me një vrrull e me një këngë.
Kur të vish, veç kur të vish,
Më trego për plagë, për vraga,
Lodhur prijesh mos më grish,
Nuk jam si herët e paka.
Malli më ka marrë shumë,
Më ka bërë dhimbja zog,
Nuk më lag më asnjë lumë,
S’ma mbush mëndjen asnjë kokë.
Kur të vish do e kuptosh,
Sa jam plakur, jam rinuar,
Eja kur mos u vonofsh!
Malli më ka ndezur…shuar!
