KUR THËRRASIN SHPIRTAT
Ti eja sonte, me vetmin mos më lër,
Në këtë natë të verbët e të frikshme,
Të gjith në gjumë të thellë kan rënë,
Dhe gjethet pemëve s’fëshfërijnë më.
Ti eja mbi kalin e ëndrrave si gjithmon,
Më sill pak pranverë që shpirtit ruan,
Mua mikes që fle mbi varr gjysëm zgjuar,
Ku shpirti pret e thërret gëzimin e harruar.
