Kurmit tënd po bie një dritë
kur muzgu rason e zezë e vuri ngadalë
Zjarrit që mu ndez i vura një pritë
shtegut të ngushtë nëpër një ëndërr të bardhë.
Kurmit tënd një dritë u fanit
Yjet nga lart vështronin me zili
Ahere qielli i lartë u ul mbi çatitë
Yllin më të bukur ta mbante në gji.
U fanit një dritë me yje, me hënë
Natë e zezë shtrigë mori arratinë
Me vello të bukur derdhur në argjend
Më shkrepe si zjarr, më ndeze dashurinë…
Kurmi yt u kurorëzua në qiell
S’ka më vend tjetër për bukuri
Dashnor i përvuajtur zemrën time çel
Me dashuri hyjnore dua të vij tek ti…
Kurmit tënd një dritë po lbardh
Natës që galdon dhe s’don të bëhet ditë
Si një Galatea, bust do të ringjall
Apo e përjetshme të jesh një Nereidë?!
