KURRË, NUK ËSHTË VONË.
Ç’më pat shpirti:
brengë, mall,
a plagë
lehtë e ngadalë.
M’i pëlqeu dikush
një tjetër vëngër i pa
“Shkruaj mike”
një i tretë,
kurajo më dha.
Dhe shkrova thjesht
çfarë zemra më tha.
Vargu, s’qe i beftë
me ndrojtje, zbriti
si provincialja zbret
të parën herë, në qytet.
Me vetbesim
në vargun tim
mendova:
“Kurrrë nuk është vonë,
për punë të mira”
Fjalën përqafova
E botuar, tek “Më thërrasin gurët”
