KUSH GUXON PËR TË TË RRËZUAR
(kushtuar G e g ë r i sh t e s)
Jo ore jo..se,
Një Mal të tërë…
Një Bjeshkë pa zë
Që në brendinë e vet
Mundimshëm e mban
Që 14 mijë vjet
atë të çartin vullkan …
Për gjuhen e vet
Që lavën e nxehtë
E ftohë me shpresë
Të mbajtur në gji
Për mileniume..
Të mbyllur me dry
Me të vetmen besë
Të perëndisë së lume
Dhënë vetë Zotit,..
Se po i qëndron,
I palëkundur…
Rrebeshit të motit
Veç për atë gjuhë
Të Ëmës hyjnore
Për të bukurën tonë
Gjuhën Arbërore..
Që e ka folur…
Dhe Titan Atlanti
Bashkë me të
Edhe ai Gi(e)g-Anti
Bij nga Gea jonë
E Madhja Nënë
Gjithë sa dinë…
Çdo ditë të lume
Me lutjet që bëjnë
Në gjuhë t’përbotshme
Thonë, Am-yn..!
Ah moj Ëma ynë
Po kush guxon,
Ty për të të rrëzuar?!
Gurët e temelit
Për të t’i shkatërruar
Atë çka vetë Hyji
E pati ndërtuar…
Qysh nga fillimi,
Porsa nisi fëmijënorçe
Të bëlbëzojë njerëzimi.
