KUVËNDIM ME ZJARRIN
( Trill amaneti)
Kur bora zë malin
Prilli kujton qumshtin
Kuvendoj me prushin.
Vatra ime e gjakut
Mbi gjoksin e dheut
Guri i parmakut
Shpretk e Prometeut.
Çdo vatër është shkëmb
Kujtesa-kollonë
Ndaj mëlçia dhëmb
Mos e nduk shqiponjë!
Zjarri ynë i ndezur
S’është aromë eshke
Është vet Prometeu
Që digjet me vdekje.
Kohrat bajonetë
Ngulen tek mëlçia
Zjarri ishte jetë
Jetuan nga tya
Kur plagët të dhëmbin
Prush bëhet loti
Zjarri mbante vëndin
Zjarri ishte Zoti.
Dhe kur hiri i vdekjes
Vinte zinte vatrën
Zjarri i përpjekjes
Bajonetë nxirr flakët
Plagët i mjekoje
Me shpirtrat që s’vdesin
Natën e mbuloje
Të sillje mëngjezin.
S’ka si lotët e zjarrit
Janë si lotë Nëne
Kur i ikën djali
Larg nga këto vënde
Bij të këtij zjarri
Dhe në diell shkoni
Syrin këtu mbani!
Zjarrin mos haroni!
Kur bora puth malin
Prilli kujton qumshtin
Flas me flakët e zjarrit
Kuvendoj me prushin.
