Ismet TAHIRAJ
LAHURBARDHA
Laurhardha si do unë
Mund të ulem në
Pushin erëkëdshëm të lajthive
Dhe të sodit lojën e ketrushëve
Akrobateve zuzar.
Në Bulec më tej hej metej
Shtrihen arat më luledielli
Që ishin dikur të kooprativës
Të verdhet e tyre oh të verdhet kah dielli
Më ngjante në tyl të maramës tënde
Si shtati yt I gjatë ,ashtu të gjatë e kishin trupin
Dhe arat e zeza ,oh si pikat e tuaj në duar dhe qaf’
Madje ,madje një bludë për ty e mbushja derdhëza dhe qershi
Nën dardhën sumbullore atje breg malishte ku ishte qetësi.
Dhe në te bunari I çobanëve etjet I shuarim më hurbe hurba ,si në
Ndonjë shkretirë
Pastaj , po pastaj të puthja gushën dhe dorën në gjinjtë.
Fluturonim më erën e shiut , pë bereqetin ardhshëm siç
Thoshte një herë një urtë bari.
Buleci asdiset dhe gjelbërohet të mahnitë
medalion që shpirtin ta rritë….
