Sa herë qullem nga malli si dardhë,
E shpirtin ma ha si kokrrat e thanës në shesh,
Ti vjen e bëhesh flutur e bardhë,
E përpara syve më qesh!
Zemra si degë më këputet erës,
Në agun e kuq kur bota prek fundin,
Ti ribashkohesh me zogjtë e pranverës,
Dhe pse je e bindur që erërat s’më mundin!
Sa herë gjumi s’më bën zë ,
Zemër kafshuar nga e ëmbli varg,
Në të bardhën ëndërr unë bëj sikur flë,
Ti ma bën me krahë këngët m’i nis varg…
Sa herë natës, humbëtirës,
Me plangos e poshtra shpresë,
Vjen nga fundi i errësirës,
Nuk më lë për fir..të vdes!
