Dy të dashuruar
Në një park krejt të bleruar,
Ata dy, takoheshin nën një qershi,
Për karshi një neon me kapel’
Iu buzëqeshte ngrohtë, si zotëri!
Por, pas ca kohe nuk i pash më,
Në pemë mbetën vetëm inicialet,
Neoni e ka humb’ kapelën,
Syri si spazmë – ndizet e falet!
Dhe pema ka vite që s’bleron,
Ndoshta, ndaj rri e pikëlluar;
Ëndërron t’i çel sërish petalet,
Kur t’i shoh ata dy të dashuruar!
———————————–
Lulëzime Malaj
Marr nga libri im “Prelude dashurie”
About Post Author
