Ç’ke moj shpresë e prerë që vetëm mbjell lot?
Më ri vështrim shuar, nxin si korbi zog!
Si një natë dimri shumë e gjatë, hata!
Se për ne shërime thua ilsç s’ka?
Ngjallu, zbukurohu, fshije ç’të mundon!
Kemi pirë ujë, lumit Akeron
Herë na rrallon plumbi, ikja na këput
Kur na dremit gjumi, ëngjëlli vjen në sup
O ëndërra vonuar, çohuni mos flini!
Brenda gjakut tuaj, thërret rebelimi!
Deti i përpjekjes jetën e shpëton
Të gjithë notojmë lumit Akeron
Malet hingëllijnë, logatje në dete
Dhimbja-majë thike ri lidhur në djepe
Shkulim vetëtimat nga leshrat e reve
Qiellit buçitës i nxjerrim themelet!
Ujërave të vdekjes, fati ynë jeton
Jemi pagëzuar, lumit Akeron!