MALLI KACAFYTET ME KOHËN
Brënda mureve të shpirtit vetmia më tratozon
Librin e kujtimeve dua ta prek edhe njëher
Malli shemb thellësin e kozmosit
Kujtimet e prangosura po i ruaj në sirtarin e shpirtit
E di…kam mëlçi të dobët dhe zemrën e thyer
Malli kacafytet me kohën
Ktheva kokën për ti parë dhe njëher ato dyer
Mbi pullazin e shtëpisë
bilbili këndon këngën e përmallimit
E unë mundohem ta rrotulloj tokën
Sonte kafshoj dhimbjen e trishtimit
vetëm hëna thot me ty jam.
