Marramendje
Poezi
Erkendi, marrishem, i pranveres,
zbret separi buze perroit te kalter,
nen ferra, driza, nder livadhe,
te cilat i mbush lulebardhe, manushaqe:
vrapit pastaj e i shperndane era
buzedeteve e qyteteve te tjera, tjera…
Manushaqja, lajmetarja e pranveres,
zbritur enkas ne buzet e cupave,
vertitur kundit epshi i adoloshenteve,
te tjere, me hala peshku, kruajne dhembet:
mbledhin e bejne kurora me luledele,
me nazet e haralite e nuseve.
Pranvera, pranvera drita e stineve,
ka zbritur qytetit tere nostalgjine,
shkelur me kembe dimrin bark dreq,
gerryer dheun e celur gjithe dashurine:
harbuar kesisoj djem e pleq,
erkendi i pranveres qe boten ndreq.
Prane Rruges se Re, celur mimoza
dhe sykaltra, qe poetit i buzeqesh,
i cili s’di i gjori c’te zgjedhe me pare,
mimozen e celur a buzeqeshjen e saj:
vrapit vajza e pranvera, te dyja,
qytetit tim, pushtuar nga yjet.
About Post Author
