Marri vjeshte-Arben Velo


Bien një tufë zogjsh,

nga dremitja, në gjethe,

nga kati i pestë i pemës,

në qiejt e kësaj vjeshte.

Nga pragu i syve,

unë bie në vetvete.

Një “oh”,si pasthirrmë vere

hukat si gjuhë mëshqerre…

Të marra vrapojnë pemët

drejt pyllit prej shpirti

ti fryjnë bulçitë e lotit

si një flaut dimri.

12 flaute të vitit

i kthej në 12 brinjë

në tela optimizmi

për zogjtë të mund të rrijnë

Trandem, bie nga syri

nga britmat e kësaj vjeshte.

dhe plaga ime e fundit

kthehet befas, gjethe….